SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. Adama Asnyka w Kaliszu

228713

Książka

W koszyku

oceń

Święto ognia / Jakub Małecki. - Wydanie I. - Kraków : Wydawnictwo Sine Qua Non, 2021. - 253, [2] strony ; 22 cm.

Autor

Małecki Jakub (1982- )

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Balet Ojcowie i córki Osoby z niepełnosprawnością Rodzeństwo Tancerze baletu Taniec Polska

Gatunek

Powieść obyczajowa

Łucja wierzy, że przed wspomnieniami uratuje ją balet. Nastka obserwuje świat przez okno z taką uwagą, że zdarza jej się przenosić w innych ludzi. Ich ojciec coraz częściej ucieka do jedynego miejsca, w którym czuje, że żyje naprawdę. Każde z nich po swojemu obłaskawia przeszłość. Urodzinowe widokówki, które trzeba palić po kryjomu. Wzrok sięgający tak daleko, że czasem lepiej jest nie patrzeć. Pasja, która ocala albo niszczy. Święto ognia to kameralna opowieść o przekraczaniu granic i cenie, jaką trzeba za to zapłacić. O zachłanności życia i konfrontacji z niemożliwym [swiatksiazki.pl].

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia nr 3

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 W (1 egz.)

Filia nr 4

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 050740 F4 (1 egz.)

Filia nr 7

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1 W (1 egz.)

Filia nr 16

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 P (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Na książce ISBN bez łączników.

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Książka dostępna także jako audiobook i e-book.

Recenzje:

„Pomyślałam, że gdyby wszyscy ludzie po kolei na chwilę zamienili się z nią na życia, a potem wrócili bezpiecznie w swoje ciała, świat stałby się nieporównywalnie lepszy.” Jakub Małecki w swym „Święcie ognia” przekracza kolejne emocjonalne granice. Bohaterami tej niezwykłej, porywającej historii są członkowie jednej rodziny: ojciec wraz z dwoma córkami. Łucja to człowiek z ogromną pasją, prócz baletu, ponad życie kocha swoją siostrę Anastazję. (...)

Nastka obserwuje ludzi, ptaki i niebo, a to wszystko przez zimną szybę okna. Uczy się ich codziennych zachowań i dzięki nim każdego dnia przeżywa interesujące przygody. Wybujała wyobraźnia pozwala jej snuć fantastyczne wizje, jakby mogła wszystkiego się o nich dowiedzieć i może nawet tak właśnie jest? Może potrafi zobaczy znacznie więcej niż wszyscy? Może niemalże przenosi się do ich głowy? Może to zasługa „poroża" mózgu? (...)