Książka Dariusz Piotra Klimczaka jest znakomitą analizą filozoficzno-teatrologiczną dzieła Eugenio Ionesco i stanowi wyjątkowo cenne uzupełnienie bogatej już dziś w Polsce literatury tanatologicznej o charakterze etnologicznym czy kulturalistycznym. Przedstawia bowiem kwestie śmierci w aspekcie estetycznym, teatrologicznym, co zainteresuje znaczny krąg czytelniczy fascynujący się tą problematyką. Książka pod względem erudycyjnym, kompozycyjnym i interpretacyjnym jest błyskotliwa i pasjonująca.. Po zaprezentowanym dziele o teatrze Becketta (Śmiertelnicy. Teatr absurdu Samuela Becketta w przestrzeni Misterium Mortus), wpisującym się wraz z planowaną książką o dramaturgii Sławomira Mrożka, w "tryptyk estetyczno-tanatologiczny” - całość tego zamysłu jest impulsem do uwag. Jest bowiem tak, że zarówno książka o Becketcie, jak i o Ionesco wpisana jest w stan kultury i cywilizacji zachodniej połowy XX wieku i ujęta z punktu widzenia tego stanu świadomości filozoficznej, jaki zdominował światopogląd zachodni (europejski), szczególnie po II wojnie Światowej. Był to głównie egzystencjalizm. Ewenementem duchowym dziejów Europy stało się to, iż po zawrotnym sukcesie egzystencjalizmu runął on wręcz w niebyt znaczenia kulturowego, wyprawie prawie "do szczętu” najpierw przez strukturalizm, potem przez postmodernizm (w USA zabarwiony pragmatystycznie). Wraz z ta katastrofą również teatr Becketta i Ionesco praktycznie znikł ze scen teatralnych, teatralnych Mrożkiem jest inaczej; jego publicystyczność, konteksty polityczne - choć uważane za słabość estetyczną jego sztuk - czynią go zjawiskiem mniej zdezaktualizowanym. [nota wydawcy]